Ég er kúreki,kem úr austrinu og held til vesturs þangað sem allir fara.Ég og hesturinn erum eitt,fetum þröngan
stíg sem liggur niður eftir gömlum árfarvegi og endar niður á sléttunni.Sólin er farin að lækka flugið og skýn beint framan á mig uns hún hverfur á bak við fjallið stóra sem allir horfa til þegar þeir koma niður á sléttuna.
Myrkrið hellist yfir og ég finn gott rjóður þar ég spretti af hestinum, kveiki eld og fæ mér matarbita.Ligg síðan og
horfi upp í stjörnuflóðið þar til ég sofna.