Þá er kominn sunnudagur og engin rigning til að horfa á  renna niður gluggarúðuna á meðan ég drekk morgunkaffið sem rennur þó glatt niður og kætir líkama og sál.Á meðan hjalar Blöndal við Kristján eins og lækur
á miðjum sumardegi.

Það vildi ég að hann færi nú að rigna hressilega.

Datt í hug að skella þessari mynd á síðuna og sýnir hvað trilluflotinn og tímarnir hafa breyst í áranna rás.

 Á stíminu sit ég með kaffið mitt og stari út um gluggann, horfi á sælöðrið baða skipið öldu eftir öldu.Horfi á fjöllin draga sig upp úr djúpinu og taka á sig síbreytilega mynd uns fjörðurinn sem er minn heimastaður opnast eins og hann vilji faðma mig. Litla þorpið kemur í ljós innan við tangann og ég er kominn heim.

Hér í bænum þar sem við hjónin höfum gist undan farið,stendur yfir hrekkjavaka sem heimiliskötturinn stendur fyrir og situr um að hrella saklausa næturgestina með allskonar hrekkjum og brögðum.Hann hefur einstakt lag á að fikta svo í heimilistölvunni að enginn veit hver er að skrifa hverjum póst eða hver bloggará hvaða bloggsíðu.Þannig var það einn morguninn er húsfreyjan með kaffibollann sinn settist við tölvuna og setti saman þessi fínu skrif og mynd af kettinum,að það hafnaði á síðunni minni sem kötturinn var búinn að opna og þegar hún í öngum sínum ætlaði að leiðrétta þessi leiðu mistök hafði sá hinn sami náð að loka síðunni aftur og lá úti í horni og malaði.

Nú er úti norðan vindur, ég á að vísu engar kindur
en Vinur er kominn í naust  bak við hús.

Þegar allt logar í umræðum vegna sagna um að sími Jóns Baldvins hafi verið hleraður þá fer maður að hugsa til baka þegar ég var hafður í sveit fyrir sunnan fjallið til að læra þar góða siði og búa mig undir það að verða heiðarlegur þjóðfélagsþegn.Sjálfsagt hef ég haft gott af verunni og lært eitthvað nytsamlegt en eitt var það sem freistaði og fáir gátu látið í friði,var náttúrulega síminn sem færði manni allar nýjustu fréttirnar.
 Trúlega hafa þessir kónar sem hleruðu símann hjá honum Jóni verið hafðir í sveit sumar eftir sumar og því verið í góðri þjálfun og maður bara spyr sjálfan sig hvort að sveitaveran sé öllum holl.

Þessi hjón heimsóttu mig í rigningunni í dag og sögðust vera langt að komin og báðu um húsaskjól,væru þau ýmsu vön veðurfarslega séð en aldrei upplifað á sinni löngu ævi syndaflóð sem þetta.

                                                                                           
Þessa mynd rakst ég á þar sem ég var gestkomandi í Breiðholtinu.Þetta var nokkuð stór mynd(A3) og hafði verið skilin eftir af fyrri ábúendum þar.Ég setti hana á eldhúsborðið og smellti af einni mynd.
 Mér datt í hug að birta hana hér ef einhver skyldi hafa gaman af að berja þetta augum.
Köflóttu rendurnar fyrir ofan og neðan er dúkurinn á eldhúsborðinu hjá Kára og Steinu og er bara nokkuð smart.

Heldurðu að ég hafi ekki brunað upp í Fögruhlíð í góða veðrinu
ásamt Stínu minni og höfðum með okkur þrjá farþega sem samanstóðu af þeim feðgum,Stefáni Vilbergi og Hlyni.Það var allrahanda veður á þessari leið okkar,rigning,sólskyn og þegar komið var í Egilsstaði rigndi bæði og sólaði á sama augnablikinu og ótal regnbogar á lofti. Er ég ekki frá því að ég hafi náð að bruna undir einn þeirra eða svo sagði ég strákunum sem fóru þegar að upphugsa einhverjar óskir sér til handa.
Þegar við lentum í Fögruhlíð var veður kyrrt og haustið skartaði sínu fegursta eins og myndin hér ber með sér.Borðuðum nestið okkar og nutum haustkyrrðarinnar og horfðum á haustið lita gróðurinn í öllum regnbogans litum,lokuðum síðan fyrir vatnið og bjuggum húsið undir veturinn áður en við yfirgáfum staðinn.