Þegar ég leit út um gluggann brá mér í brún,sá út um öll tún og langt út í hafsbrún þar sem þar sem sólin hún feimin og rjóð eftir næturgöltið gægðist yfir hafflötinn.Teygði mig eftir myndavélinni en hún var steindauð.
Setti hlunkinn í hleðslu til að  til að hafa hana til fyrir næsta morgun sem verður örugglega með gráan himin og enga sól.Ég tek þá bara mynd af rigningunni,á enga svoleiðis mynd að hafa upp á vegg til að prýða stofuna.
Dagurinn fór síðan í uppsetningu á hljóðkerfi fyrir grunnskólann en þar eru nú fáir iðnaðarmenn eftir enda
flestir útskrifaðir nema einn og einn trésmiður sem sést ráfa um  á göngunum og er kannski bara að leita að útgöngudyrunum eða hefur sig ekki í að slíta tengslin við þennan vinnustað.Með þessum orðum kveð ég að sinni.