Þetta er Snæhvammur í Breiðdal eins og hann leit út í kringum 1940 eða þar um bil.
Þegar ég rakst á þessa mynd í safninu mínu,fór ég að hugsa um allar sögurnar sem mamma sagði okkur krökkunum af ýmsum atburðum sem áttu sér stað í hennar æsku.
Á styrjaldarárunum kom oft fyrir að Þýskar flugvélar komu fljúgandi upp að ströndinni og gerðu usla á ýmsum stöðum,skjótandi á hitt og þetta og má nefna  Kambanesvita sem fékk vænar kúlnagusur yfir sig.
Eitt sinn kemur ein flugvél upp að Kambanesinu, flýgur hún inn með norðurfjallinu og stefnir á Snæhvammsbæinn,lækkar flugið og rennir sér rétt framhjá eins og þeir væru að athuga eitthvað og má vera að vindrafstöð sem var í byggingu hafi vakið áhuga þeirra.Mamma sagði mér að öll fjölskyldan hafi staðið lömuð af skelfingu úti á hlaði og beðið þess er verða vildi en skyndilega hækkar hún flugið, tekur stefnu á Breiðdalsvík og skýtur á Hamarshúsið eins og kunnugt er. Fólkið á bænum sagði oft í gamni seinna meir, að Doddi Móðurbóðir minn hefði bjargað því að ekki fór í verra,því skömmu áður hafði hann málað myndarlegan hakakross á skemmudyrnar sem blöstu trúlega við Þjóðverjunum þegar þeir flugu hjá.