Mynd þessi er tekin  um borð í Múlabergi af Arnari Snæ.

 Í frásögn minni um  Snæhvammsbæinn nefndi ég að Landa og Kambanesviti hefðu fengið yfir sig vænar kúlnagusur en það var bara reyndar Kambanesviti.Landaviti var ekki byggður fyrr en eftir stríð og leiðréttist það hér með.

Í síðustu viku voru komu þeir Sigurjón Guðna og Stefán Kristmannsson hingað austur sér til ánægju og heilsubótar og einnig til að sjá hvernig ættingjarnir döfnuðu í Stöðfirsku sjávarloftinu sem er talið mjög heilnæmt og gott fyrir líkama og sál. Ákváðu þeir í framhaldinu að skreppa austur á Reyðarfjörð og skoða sig um á norðurströndinni og var mér boðið með.Þar sem veginum sleppti,lagði Stefán af stað gangandi austur í Vaðlavík en við nafnarnir ókum yfir heiðina og tókum við honum þar. Myndin er tekin af okkur rétt áður en við komum að Karlsskála.

Hún Unnur Sólrún vinkona mín klukkaði mig um daginn og verð ég nú að telja til 8 atriði um sjálfan mig og hefst nú lesturinn..

Fyrir það fyrsta,lífsnautnamaður er.
Lítið fyrir að brasa og púla.
Ískaldan Tuborg kann ég að meta.
Rótsterkt kaffi bragðast mér vel.
Kettir eru mér að skapi.
Íþróttir eru ekki mín grein.
Tónlist vil ég heldur á hlusta.
Gott er líka að liggja og lúra.

Þá er þetta komið.Ég klukka Þóru Björk,Sólrúnu systir og Öldu Rut.
Gerið svo vel og takk fyrir mig.

Þessi mynd var tekin í góða veðrinu í dag og er engu líkara en eldgos sé hafið í Skrúðnum.Annað eins getur nú skeð.

Þetta er Snæhvammur í Breiðdal eins og hann leit út í kringum 1940 eða þar um bil.
Þegar ég rakst á þessa mynd í safninu mínu,fór ég að hugsa um allar sögurnar sem mamma sagði okkur krökkunum af ýmsum atburðum sem áttu sér stað í hennar æsku.
Á styrjaldarárunum kom oft fyrir að Þýskar flugvélar komu fljúgandi upp að ströndinni og gerðu usla á ýmsum stöðum,skjótandi á hitt og þetta og má nefna  Kambanesvita sem fékk vænar kúlnagusur yfir sig.
Eitt sinn kemur ein flugvél upp að Kambanesinu, flýgur hún inn með norðurfjallinu og stefnir á Snæhvammsbæinn,lækkar flugið og rennir sér rétt framhjá eins og þeir væru að athuga eitthvað og má vera að vindrafstöð sem var í byggingu hafi vakið áhuga þeirra.Mamma sagði mér að öll fjölskyldan hafi staðið lömuð af skelfingu úti á hlaði og beðið þess er verða vildi en skyndilega hækkar hún flugið, tekur stefnu á Breiðdalsvík og skýtur á Hamarshúsið eins og kunnugt er. Fólkið á bænum sagði oft í gamni seinna meir, að Doddi Móðurbóðir minn hefði bjargað því að ekki fór í verra,því skömmu áður hafði hann málað myndarlegan hakakross á skemmudyrnar sem blöstu trúlega við Þjóðverjunum þegar þeir flugu hjá.